Praca podyplomowa to wbrew pozorom praca, w której na język i styl pisania zwraca się szczególną uwagę. I to tę szczególną uwagę zwraca sam piszący. Jesteśmy już magistrem i trochę wstyd byłoby pisać jak uczniak, albo wykazać się nieumiejętnością stosowania przypisów. Jak to, nie umiemy porządnie pisać, nie wiem gdzie wstawia się przypis? To kto w takim razie napisał naszą pracę magisterską? Czy na pewno my sami? Wewnętrzny cenzor jest dużo bardziej silniejszy niż zewnętrzny. A to potrafi rozkładać na łopatki.
To jak piszemy i edytujemy tekst będzie miało w najbliższym czasie decydujące znaczenie, wpływające bezpośrednio na nasz przyszły zawód i karierę. To czy nasza praca podyplomowa okaże się pracą na piątkę może zaważyć na tym jak na nas popatrzy przyszły pracodawca.
Zanim jednak otrzymamy wymarzony tytuł i drzwi do przyszłej kariery to czeka nas długa droga w walce z pisaniem kilkudziesięciu stron i odpowiednim redagowaniem każdego, pojedynczego akapitu. Przy pracach licencjackich i nawet magisterskich promotorzy często skarżą się na to, że studenci nie orientują się w edytorze tekstu, którego używają do pisania pracy, a dla niektórych z nich kwestia zrobienia akapitu czy odpowiednich marginesów jest bardziej tajemnicza niż czarna dziura. Opiekunowie twierdzą także, że wiele z zajęć seminaryjnych muszą poświęcić na podstawowe kwestie, które każdy student powinien mieć już dawno opanowane. Na pierwszy plan wychodzą braki związane ze stylistyka, interpunkcją, a nawet ortografią. Wielu studentów nadal ma problem z akapitami, większość nie wie nawet jak stworzyć przypisy czy poprawną bibliografię.
Czasu jest niewiele, a ten który był ściśle przeznaczony na badania naukowe zostaje jeszcze skrócony o warsztaty edytorskie. Nie pozostaje nic innego jak przekazać podstawowe rady. Zazwyczaj są one związane po części ze stylem wypowiedzi. Studenci często zaznaczają w pracy swoje osobiste stanowisko i poglądy, które jako, że jest to praca naukowa nie powinny się w niej znaleźć, stosują język potoczny, nie potrafią cytować lub w ogóle nie cytują, przywłaszczając sobie w ten sposób czyjeś słowa i bezpośrednio prowadząc do plagiatu. Dość często w całej pracy brakuje miejsca na składną całość. Liczne wnioski i przemyślenia, które powstają podczas pisania rozsiane są chaotycznie po kolejnych podrozdziałach, podczas gdy czasami można było zawrzeć je w jednym akapicie. Zarówno język jak i wnioski w pracy dyplomowej powinny być zwięzłe. Student powinien wystrzegać się od podejmowania wątków nie związanych ściśle z tematem pracy. W zależności od tego na jaki temat pisze pracę, nie może być ona przesycona obcą terminologią. Treść powinna być jasna nie tylko dla studenta, ale także każdego specjalisty z tej dziedziny.
Język i styl wypowiedzi studenta powinny być na bieżąco kontrolowane przez promotora, tak by był on pewny, że zmierza w odpowiednim kierunku. Informacje, które student zawiera w swojej pracy po pierwsze nie mogą odbiegać od tematu, po drugie muszą przekazywać jasne komunikaty. Wyznacznikiem dobrego tekstu jest komunikatywność, czyli to by był on zrozumiały zarówno dla autora, jak i dla odbiorcy. Jak w każdej pracy dyplomowej język i styl wypowiedzi powinien być prosty i zrozumiały. Pleonazmy, powtórzenia i nie używanie synonimów to początek do tego, by praca nad edytowaniem tekstu trwała jeszcze dłużej.
Zaczynając swoje pierwsze kroki w pisaniu prac starajmy się zadbać o to, by nasze prace dyplomowe wystrzegały się omawianych błędów, w skład których wchodzi zazwyczaj subiektywizacja tworzonego tekstu, pisanie nie na temat, niestosowanie się do zasad stylistycznych, gramatycznych i ortograficznych. Najlepszym na to sposobem, jak w przypadku opanowywania każdej nowej umiejętności są ćwiczenia. Znane powiedzenie mów przecież, że uczymy się na swoich błędach.